Provar a lavar-s no?!

Ma òstia, è-l difícil provar a lavar-s inveci de butar-s sota una cascada de perfum?! Vœli dir, che ognun al faghe quell che al vœl, al saghi ciar, ma l'è miga possíbil spuzzar compagn d'una cavra e cercar de scónder jo la spœzza con líter de perfum... perchè la spœzza la se sent de plœ, insí!

Parlom tant de quella che l'è l'igién dei persone, ciciarom tant deré dei spalle de quei stranier che i hann sèmper odor de cígolla per vià dei so maiar, quan pò som i prim che i lassan indré la scia de sqifi quan che i passan. Dai, òstia, l'è mia possíbil. Dixi mia che g'hom (g'hii) de lavar-m tuts i dí (al contrari, no l'è racomandad), ma el mínim indispensàbel sí.

Che díxeet? “Come capir se l'è rivada l'ora de lavar-s?”? Mh, vedom... Pœldar-s che la ‘nev’ in mez ai tò cavei la saghi un segn, eh. O pœldar-s che i ciaze sota i braç vègie d'un par de dí le te dovarèss far pensar.

A la fín, fà quell che te vœleet, car el mè sporchignon, ma almanc lassa pèrder l'idea de girar indisturbad per el mond, perchè de disàster de Černobyl ghe n'hom ja havud assé.

Con amor, el tò compagn de scœla.