Da “post” a “nòta”: una forma de lombardizar li paròle

Se gh'è una ròba que i italiân i è un gran bravî a far l'è quella de cłapar paròle forestere e doperar-li end la quotidianità comè se li fudess paròle italiane. En Itàlia som, defait, completament circondaîd de paròle e expressiôn d'origen forestera, que end una manera o end un'altra i g'han contribuïd a cambiar la lengua italiana, andand a "tacar-s" a li regolâr expressiôn nostrane o andand a sostituïr-s a lore.

Mi sont viv (Estic viva)

Quan mi tochi el ciel, mi sont viv

Quan mi piangi soo,
che in banda a ti,
pœdi respirar,
perchè ta me feet ésser viv.
Quan ta me vàrdet soo,
che se tochi el ciel e voli,
mi sont viv.

Credi in ti (Creu en tu)

Ta dissègnet tuts i dí
sui mè làver un sorrís,
con canzon del to John Lennon
che scoltàvet quan sont nassud.

Mi sont chí perdud induna ísola
tut quell che mi g'hoo t'el doo a ti
inviaroo al mond incœ un SOS
e diroo a tut el mond che
"Ta seet tut"

Lengües germanes en comparacion

L'è ja un bell po' que digue a tutes les persones que les me conosç que la lengua lombarda l'è una lengua tant similar a la cusina spagnœla (la lengua catalana) e a quella francesa (la lengua occitana), ho però gn'amò faid una bella comparacion come que la se g'ha de far.

L'Alleluia del Cohen

El se dix que gh'è un acord segret
que el Dàvid el sonava al re
ma so que a ti la te płax mia la música
El fa incí, un fa e un sol,
el la menor e el la major,
el re perpless el scriv jo l'alleluia